Informatie over het Amazone regenwoud in Peru
Hoewel elke keer dat je het Peruaanse regenwoud bezoekt een andere en nieuwe ervaring zal zijn, willen we je met de onderstaande informatie toch graag een goede indruk geven van wat je kunt zien en tegenkomen tijdens het verkennen van dit mysterieuze oerwoud in Peru.
Het Nationale Tambopata (Candamo) Reservaat
Het Nationale Tambopata Reservaat (voorheen alleen bekend als de Tambopata-Candamo reserve zone) is een natuurreservaat in het Peruaanse Amazonegebied ten zuiden van de Madre de Dios rivier in de Inambari Tambopata provincie. Tambopata werd opgericht op 26 januari 1990 rond het stroomgebied van de rivieren Tambopata, Candamo en Heath, die twee belangrijke ecosystemen hebben. Het reservaat ligt voor 40% in de provincie Madre de Dios en voor 60% in de provincie van Puno en heeft een oppervlakte van 1.478.942 hectare. Daarnaast werd een speciaal vochtig gebied/ nevelwoud van 271,582 hectares binnen het reservaat benoemd tot Bahuaja Sonene National Park.
Het beschermde gebied van Tambopata is voorzien van acht “life zones”: subtropisch vochtige bos, tropisch vochtig bos, subtropische hoge luchtvochtigheid bos, subtropische hoge luchtvochtigheid uitlopers nevelwoud, subtropisch regenwoud, tropisch nevelwoud uitlopers, subtropisch lagere uitlopers nevelwoud en semi-ondergelopen subtropisch nevelwoud . Toegang tot het Tambopata Amazone reservaat is vanaf Puerto Maldonado, te bereiken via de Tambopata rivier, of met de auto over de nieuwe weg Cusco – Puerto Maldonado. Amazone Natuurreservaten Het Tambopata reservaat maakt deel uit van het zeer grote (1 miljoen hectare) Bahuaja Sonene National Park.
Zowel het Nationale Tambopata Reservaat en het Bahuaja-Sonene National Park maken deel uit van het gigantisch grote, 30 miljoen hectare, Vilcabamba-Amboro Conservation Corridor (conservatie ring). Deze ring wordt gevormd door 16 beschermde gebieden, variërend van de Vilcabamba bergketen ten westen van Cusco naar het Nationaal Park Amboro in het centrum van Bolivia. Het omvat o.a. het Manu National Park, de Machu Picchu Sanctuary en het Nationaal Park Madidi. Bovendien beschermt deze ring zo’n 40 etnische groepen. Het belangrijkste doel van deze conservatie ring is het beschermen van de bijzondere en unique natuur binnen haar grenzen. Om dit te bereiken probeert men zoveel mogelijk om samenwerking tussen de lokale regios en organisaties te stimuleren. Ook zijn er binnen deze ring verschillende projecten opgezet om de lokale bevolking te helpen om op een ecologisch vriendelijke manier met het regenwoud om te kunnen blijven gaan. Eén deze projecten is o.a. het stimuleren van agro-bosbouw om de schadelijke gevolgen van landbouw en houdkap in dit gebied zoveel mogelijk te beperken. Ook de jungle lodges, die toeristen uitnodigen om van de prachtige natuur te genieten, vormen onderdeel van deze ecologische projecten, omdat zij een alternatieve inkomstenbron bieden tegenover het kappen van het regenwoud.
Amazone Lodges in Tambopata
In juli 1977 kreeg de locale operator Safaris, eigenaar van de Explore’s Inn Lodge, als eerste toestemming van de Peruaanse regering om de mogelijkheden van duurzaam tourisme in het Tambopata Reservaat te verkennen. Opmerking: De meeste Jungle Lodges liggen aan de randen van het Tambopata Reservaat. Sinds een aantal jaren wordt het centrum van het Tambopata reservaat nog eens extra beschermd onder de naam: “Zona Reservada Tambopata” (ZRT)”. Toegang tot dit gebied is alleen met speciale toestemming van de beheerders. De bekendste van de twee lodges die in dit gebied ligt is het Tambopata Reseach Center.
Flora in de Tambopata Amazone
De flora in het Tambopata reservaat is typisch voor het zuidwestelijke Amazonegebied. De pampa’s worden periodiek overstroomd en op de iets hoger gelegen gebieden vormen zich kleine geisloleerde bosjes van verschillende unieke bomen- en plantensoorten, waaronder meer dan 10.000 soorten vaatplanten! Er groeien zoveel verschillende planten en boomsoorten, dat een deel waarschijnlijk nog niet eens ontdekt is… Tambopata is ook de de thuisbasis van een grote diversiteit aan commerciele planten en boonsoorten zoals cederhout, mahonie, tornillo, paranoten, palmen zoals de pona, aguaje, Huasai en ungurahui.Wildlife in Tambopata
Het ongerepte (primary) regenwoud van dit reservaat is o.a. het leefgebied van 592 vogelsoorten, waaronder 32 papagaaien soorten (10% van van alle papagaaien soorten ter wereld); 200 zoogdiersoorten; 1234 vlindersoorten, 127 amfibieën, 74 reptielen en velen variëteiten. Onderzoekers hebben ook ontdekt dat de unieke beschermde leefgebieden van het Tambopata reservaat onderdak bieden aan verschillende bijzondere diersoorten (incl. Tapirs, slingerapen, kaaiman, Reuzen Miereneter, nachtaapje, white-lipped peccaries, enz.) die in andere gebieden van het Amazone Regenwoud nog maar weinig voorkomen. De belangrijkste reden hiervoor is het illegaal stropen… Door de toenemende ontbossing langs de onderste hellingen van de Andes in grote delen van het Amazone gebied, wordt deze zelfde breedtegraad binnen het nationale park grotendeels gedomineerd door Amazone vogelsoorten. Het zijn vooral de vogels die op of nabij hun elevatie grenzen leven en soorten die beperkt zijn (of gedeeltelijk beperkt) aan de smalle band van regenwoud, te vinden op de onderste hellingen van de Andes. Dit ecosysteem is een van de meest bedreigde in heel Zuid-Amerika. Een relatief groot deel van dit ecosysteem wordt gevonden binnen het Nationaal Park Bahuaja-Sonene.Menselijke invloed in Tambopata
Een invloedrijke stam van ongeveer duizend mensen de ‘Esse’eja’ of ‘huarayos’ vormt een van de vier officiele gemeenschappen binnen dit gebied. Ze wonen naast de Quechuas en Aymara’s en hebben activiteiten zoals landbouw (koffie), jagen, vissen en foerageren. In totaal wordt het Tambopata Reservaat bewoond door ongeveer 5000 mensen die vooral leven van visserij, jacht, houtwinning, kleinschalige goudwinning en de “slash en burn landbouw”. Vormde vroeger deze lokale “slash en burn landbouw” de belangrijkste bedreiging voor het machtige Amazone Regenwoud, nu is de bedreiging gegroeid naar internationale omvang. O.a. door de aanleg van de verharde internationale weg “Inter Oceanic Highway” tussen Peru en Bolivia, die voorheen onbereikbare afgeschermde gebieden van het regenwoud toegangkelijk maakt. Maar ook de invloed van de snel groeiende Aziatische economie heeft een negatieve invloed op het regenwoud. Vooral China koopt steeds meer regenwoud op, opzoek naar voldoende grondstoffen om haar economie draaiende te houden en bevolking te kunnen voeden.Het weer in Tambopata
Het regenseizoen is van november tot april. -»Van mei tot oktober is het droge seizoen en van juli tot september is het beste seizoen om ara’s te observeren. Gemiddelde temperatuur gedurende het jaar is 26 ° C, variërend tussen de 10 en 38 ° C; met een gemiddelde jaarlijkse regenval van 1600-2400 mm. Regenval in het beschermde gebied is typisch voor de meeste gebieden in de Peruaanse Amazone. Het vochtige climaat in de verschillende gebieden varieerd jaarlijks tussen: 3000 mm en 25 ° C gemiddeld, sub-level luchtvochtigheid en semi-warme (1700 mm en 26 ° C gemiddeld), high-level semi-warm (4000 mm en 23 ° C). Informatie van het TRC over de Colpa Colorado Klei-Lik: – Het weer heeft een sterke invloed op het aantal papegaaien die gebruik maken van de lick: minder op regenachtige dagen en de meer op heldere zonnige dagen. – De seizoensgebonden klimaatveranderingen beinvloeden de fluctuaties in de jaarlijkse voedselvoorziening voor papegaaien en ara’s (bloemen, onrijpe vruchten en rijpe vruchten). De beschikbaarheid van voedsel is blijkbaar het laagst aan het einde van het regenseizoen en het begin droge seizoen (maart-juli) en het hoogst in de vroege tot midden regenseizoen december en januari. – De jaarlijkse fluctuaties in voedselaanbod beinvloeden vooral twee dingen: de jaarlijkse bewegingen van de papegaaien van en naar het gebied rond het Tambopata Research Center en de tijd dat ze broeden. – Tijdens de seizoenen met de laagste beschikbaarheid van voedsel (april / juli), verlaat een groot deel van de vogels het gebied rond TRC en daalt het aantal vogels in het bos dramatisch. – De timing van het broed seizoen wordt gedreven door de voedselvoorziening: het aantal broedende papegaaiensoorten is nauw gecorreleerd met de hoeveelheid fruit en bloemen. Echter, niet alle soorten broeden tegelijk. Kleinere soorten broeden bijv. eerder dan grotere soorten.Bekijk ook onze jungle tours in het Tambopata Amazone Reservaat!
Het Manú Amazone Reservaat
Het PN (Parque National) Manu Amazone reservaat is een biosfeer reservaat gelegen in Madre de Dios en Paucartambo, Cusco. Manu werd in 1977 door UNESCO erkend als een biosfeerreservaat en in 1987 werd het uitgeroepen tot een World Heritage Site. Het is het grootste Nationale Park in Peru, met een oppervlakte van 15.328 km ². Het aangrensende Biosfeerreservaat bevat een extra 2.570 km ² en nog eens 914 km ² zijn opgenomen in een “Culturele Zone” (ook in dit gedeelte gelden verschillende regels ter bescherming van het regenwoud), waardoor de totale oppervlakte tot 18.811 km ² komt. Het park beschermt verschillende ecologische zones, variërend van zo laag als 150 meter boven de zeespiegel in delen van het zuidwesten van de Amazone, iets hoger gelegen vochtige bossen aan de Peruaanse Yungas en in de centrale Andes tot natte Puna (grasland) op een hoogte van 4200 meter. Vanwege dit topografische bereik heeft het een van de hoogste niveaus van biodiversiteit van alle nationale parken ter wereld. Voordat dit gebied door de Peruaanse regering werd beschermd werd het vooral geconserveerd dankzij haar ontoegankelijkheid. Het park omvat vrijwel het gehele stroomgebied van de Manu rivier vanaf de bronnen van haar zijrivieren hoog in de Andes, tot waar zij haar water leegt in de Madre de Dios rivier. De omgeving is ook nu nog grotendeels onontwikkeld. De enige directe toegang tot de laaglanden is per boot over de Manu rivier. Deze enige ingang is gemakkelijk door parkwachters te controleren. De enige toegangsweg Cusco-Paucartambo-Shintuya grenst aan het zuidelijke deel van het park en biedt toegang tot high-Andes ecosystemen, zoals graslanden (Puna), bergbossen en struikgewas.
Flora in Manu
In totaal zijn er al meer dan 15.000 plantensoorten in het nationale Park Manu ontdekt en zijn er plaatsen gevonden waar tot wel 250 verschillende boomsoorten per hectare groeien! 40% Van het PN Manu is Amazone laagland tropisch regenwoud, met inbegrip van varzea, dode rivierarmen, Iriartea palmmoerassen, hoogland bossen en grasland.Fauna in Manu
Vanwege de lage bevolkings dichtheid in Manu, de afwezigheid van massa tourisme en het feit dat er binnen het reservaat alleen gebruik gemaakt word van traditionele jacht technieken, tonen de dieren in Manu nog weinig angst voor mensen en zijn ze gemakkelijker te benaderen dan in de meeste andere reservaten. Manu, daarom biedt ongeëvenaarde mogelijkheden voor het spotten van dieren! Grotere diersoorten die in de laagland bossen leven omvatten o.a.: de jaguar, poema, ocelot, reuze otter, reuze miereneter, de zuidelijke tamandua, het reuzengordeldier, de negen strepen gordeldier, bruin-keel luiaard, twee-tenige Hoffmann’s luiaard, Braziliaanse tapir, capibara’s, pacarana, Wild Tayra , laagland paca, collared peccary, witlip peccary en verschillende soorten herten, waaronder de Zuid-Amerikaanse rode brocket, en Zuid-Amerikaanse bruine brocket. Er zijn zelfs moeras herten gezien, ondanks dat dit meer een savannna dier is. Er zijn 14 apensoorten, waaronder de Goeldi’s marmoset, het unieke pygmee marmoset zijdeaapje, de kleinste aap ter wereld, shock-headed kapucijn (Cebus albifrons cuscinus), getuft kapucijn (Cebus apella peruanus), Bruin-bedekte leeuwenaapje, keizer leeuwenaapje, besnorde leeuwenaapje, zwart-afgedekte doodshoofdaapje, zwart-kop nachtaap die pas na zonsondergang opzoek gaat naar voedsel, de bruine titi, Rio Tapajós saki, Boliviaanse rode brulapen, Peruaanse slingeraap en grijze Wolapen. In de bergachtige gebieden boven de ca. 2000 m kun je o.a. het Peruaanse witstaart hert deer, de dwerg brocket, Culpeo, berg PACA, de brilbeer en zelfs de puma nog tegenkomen. Het Manu reservaat is ook een populaire bestemming voor vogelaars uit de hele wereld, want het is de thuisbasis van meer dan 1000 verschillende vogelsoorten, meer dan het aantal vogelsoorten die zijn aangetroffen in de Verenigde Staten en Canada samen. Eén van de populaire vogels is o.a. de Andes Rotshaan Kort overzicht van andere faunasoorten die je in Manu tegen kunt komen: 222 zoogdiersoorten, 99 reptielsoorten, 140 amfibiesoorten, 210 vissoorten, 1.307 vlindersoorten, 136 libellensoorten, 650 keversoorten. Manu wordt daarnaast ook geprezen voor het hebben van één van de hoogste dichtheden van gewervelde landdieren ooit gevonden in Latijns-Amerikaanse tropische bossen.
Mensen in PN Manu:
Permanente bewoning is beperkt tot enkele kleine gemeenschappen van de Matsigenga Amazone tribale groep en bevind zich grotendeels langs de rivier Manu of een van zijn belangrijkste zijrivieren. De beschermde gebieden grenzend aan het park worden voor verschillende doeleinden gebruik, waaronder toerisme, jacht, houtkap en landbouw. Deze gebieden, met name stroomafwaarts aan de rivier Manu, zijn opgenomen in het bredere Manu biosfeer reservaat, maar maken geen deel uit van het nationale park. Het Cocha Cashu biologische station, onder leiding van ecoloog John Terborgh, van de gerenommeerde Duke Universiteit, is het grootste en het meest bekende onderzoekscentrum in het park. Het terrein behoord ook tot een van de best bestudeerde lokaties in de tropen. Het Manu Learning Centre (MLC) ligt binnen de Culturele Zone van het Manu Biosphere Reservaat langs de zuid-oostelijke grens met de Alto Madre de Dios rivier. De MLC faciliteert onderzoekswerk binnen de verstoorde Culturele Zone van het park waar de menselijke invloed het grootst is. In het hart van het Manu Amazone natuur reservaat leven zelfs nog enkele van de buitenwereld geïsoleerd volkeren!Aanvullende informatie over Manu en het weer:
Wildlife terzijde, het reizen door het Manu zelf is al een ongelooflijk spectaculair en niet te missen ervaring. Toegang tot Manu is normaal gesproken via de weg vanaf Cusco. Deze reis van Cusco naar de ingang van de “Manu Reserve Zone” voert over het Peruaanse Andes gebergte op een hoogte van 4000 m, langs pre-inca ruines, naar beneden door het nevelwoud aan de oostkant van de Andes en uiteindelijk in de weelderige jungle van het laagland regenwoud. Wegen blijven grotendeels onverhard en volgen hun kronkelige pad langs watervallen, diepe kloven en afgronden. Een bezoek aan Manu is echt een bijzondere en complete ervaring! Het weer in Manu De meeste van de regen valt van eind november tot begin april. De droge maanden van het jaar zijn van juni tot september.Check out our jungle tours into the Manu Biosphere Reserve!
Amazone rivier, Iquitos – Pacaya Samiria Reservaat
“Het oerwoud van de spiegels”
De Amazone rivier
De 6490 km lange Amazone rivier is de langste en grootste rivier ter wereld. Het is de schepper van het leven, illusies en legenden… Terwijl je over het water navigeerd, het eindeloze groen en de ondergaande zon achter de bomen bewonderd ben je constant in contact met de natuur en de lokale bewoners langs en op het water. De Amazone Rivier ontvangt haar water van verschillende rivieren die vanuit de Colombiaanse, Ecuadoriaanse en Peruaanse Andes en regenwouden van west naar oost stromen. Waar deze rivieren samenkomen vormen zij de immens grote Amazone rivier die op verschillende plaatsen tot wel 4 km breed is! Op deze plaatsen lijkt het soms net of je op een vlakke zee vaart. De inheemse bevolking uit het Peruaanse regenwoud, noemt de Amazone rivier ook wel: Paranaguasú (grote Rivier), Paranatinga (Witte Rivier) en Tunguragua (Koning van het Water). Daarnaast wordt beweerd dat de naam Amazone afstamd van een combinatie van twee inheemse woorden: ama (breken) en zona (kano), vrij vertaald “Kano-breker”. Een andere veel gehoorde verklaring is dat de Amazone vernoemd is naar de vrouwelijke krijgsters uit het Amazone regenwoud. Omdat de de Amazone rivier de belangrijkste transportroute van de omgeving vormd, hebben zich langs haar oevers velen nederzettingen, dorpen en steden gevormd. De grootste is Iquitos, hoofdstad van de provincie Loreto. Iquitos De wateren rond Iquitos zijn bekend vanwege de grote kans op het zien van de wit/roze zoetwater dolfijn, de kleine grijze dolfijn en de enorme Victoria waterlelies. De Victoria is een waterlelie soort uit de Nymphaeaceae planten familie. Het heeft een lange steel (7-8 m (22,9-26,2 ft) en zeer grote groene bladeren (tot wel 3 m (9,8 ft) in diameter) die op het wateroppervlak drijven. De naam Victoria werd gegeven ter ere van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk.
Het Pacaya Samiria Amazone Reservaat
Het Pacaya Samiria Nationale Amazone Reservaat in Iquitos, Peru, wordt ook wel “Het Oerwoud van de Spiegels” genoemd. In 1982 richtte de Peruaanse regering het Pacaya Samiria Nationale Reservaat op, met het oog op het behoud van de unieke wildernis en de prachtige landschappen van het gebied. De administratie is in handen van INRENA (National Institute of Natural Resources) dat kantoren in Lima en Iquitos heeft. Het reservaat heeft een oppervlakte van 20829 vierkante km en omvat 1,5% van de totale oppervlakte van Peru. Het ligt op 180 km van Iquitos. De naam van de Pacaya Samiria is afkomstig van de namen van de twee rivieren die er doorheen stromen: Pacaya en Samiria. Een essentieel element dat kenmerkend is voor dit beschermde gebied, is de eb en vloed cyclus van de rivieren. Tussen de maanden oktober en april is het regenseizoen waardoor het water van de rivieren en kreken toeneemt en een groot gebied van het regenwoud overstroomd. Deze tijd staat bekend als halve maan, vloed. Eb vindt plaats tussen mei en september, er valt veel minder regen en het niveau van het water in de rivieren daalt geleidelijk. In augustus bereikt het water zijn minimale niveau. Deze seizoensgebonden veranderingen en het overwegend vlakke terrein heeft een landschap vol met kleine rivieren, kreken, meertjes en meren gevormd.